به گزارش علمدار بصیر: دربی 77 هم تمام شد. بدون رد و بدل شدن گلی. بدون هیچ هیجان به معنای واقعی. دربی 77 در درگیری های فیزیکی میانه میدان، حرص و جوش های کنار خط امیر قلعه نویی و علی دایی، کل‌کل های صادقیان با نکونام و اخطارهای گاه و بیگاه فغانی خلاصه شد و رفت و به تاریخ پیوست.

تاریخ ورق می خورد اما بعید است کمتر کسی این دربی را در ذهن خود به یادگاری بگذارد.

نتیجه فنی خاصی از این بازی نگرفتیم. هر چه بیشتر چشم چشم کردیم چیزی نیاموختیم. چیزی حاصل نشد که بیاموزیم.

****

هیاهو برای هیچ

قبل از دربی هم می شد حدس زد که این همه هیجان بی مورد است. سالهاست که این هیجانات بی خاصیت است. شاید باید این ایراد را به خودمان بگیریم که چرا باید در آستانه دربی این همه حساس شویم. برای چه باید هیاهو کنیم؟ به احترام کدام تیم باید خود را به جنب و جوش بیندازیم؟

دربی که قرار است نهایت احتیاط در آن شود چه باری می تواند داشته باشد؟

البته از حالا خود را برای شنیدن توجیهات و دلایل فنی اعضای کادرفنی دو تیم آماده کرده ایم.

یا زمین کج است یا توپ بد است یا داور مسئله دار بوده و از همه مهمتر اصلا تقصیر رسانه ها و تماشاگران است که این بازی را حساس کرده اند.

راست می گویند چه معنا دارد هوادار ایرانی قلبش برای فوتبال به تپش بیفتد؟ چه معنا دارد به دنبال هیجانات مثبت باشیم؟ اصلا این کارها برای چیست؟

90 دقیقه دربی 77 شاید نکات فنی برای دو تیم داشت و فقط این مربیان دو تیم باشند که آن را دیده و فهمیده باشند اما برای اکثریت قریب به اتفاق مردم پوک بود و خالی. مثال همان ضرب‌المثلی است که می گوید آواز دهل از دور خوش است.

****

خسته نباشید ژنرال، خدا قوت شهریار

روی سخن با دو سرمربی است که هر یک جایگاه ویژه خود را بین هواداران سرخابی دارند.

از علی دایی شروع می کنیم که به عنوان مربی میهمان اول در نشست خبری شرکت کرد. علی دایی از داوری گلایه کرد. به طور مستقیم گفت که فغانی به مساوی راضی بود و به اصطلاح خودمان کار را برای حریف در آورد.

کاش این جمله را شهریار از ما بدون هیچ غرض و منتی بپذیرد که اگر پرسپولیس نمایش دیگری از خود نشان می داد داور می توانست حتی با تصمیمات مغرضانه تاثیری در کیفیت مسابقه بگذارد؟ درست که فغانی می توانست قضاوت بهتری داشته باشد و کمتر در جریان بازی فیزیکی دو تیم دخالت کند اما به راستی فغانی بازی را مساوی کرد؟ راستی تعداد موقعیت های گل پرسپولیس به تعداد انگشتان دست رسید؟ ما از تعداد موقعیت های گلی صحبت می کنیم که هوادار را نیم خیز می کند و از شدت هیجان قلب را به تپش شدید وادار می کند.

در سوی دیگر امیر قلعه نویی گلایه ای از داوری نداشت اما از نبود دو بازیکنی سخن گفت که اگر در میدان بودند شاید می توانستند در  نتیجه بازی تغییری حاصل کنند اما آیا این توجیه نیست؟ مشکلات مالی سالهاست دست به گربیان استقلال است ژنرال بزرگوار.

شاید مغرضانه است به شدت هواداران متعصب پرسپولیس بگوییم امیر قلعه نویی به دنبال نباختن در دربی است تا رکورد خود را حفظ کند اما کاش سرمربی استقلال دوستانه بپذیرد که این قلعه نویی، قلعه نویی باجسارت و با شهامت چند سال گذشته نیست. دربی های گذشته می تواند گواه این مدعا باشد.

یادش به خیر که قلعه نویی کنار زمین بند نبود و از شاگردانش حمله می خواست و برد. او حریص بردن بود و بس اما از این امیر قلعه نویی کنار زمین که زنگ به چهره ندارد تا تیمش گل نخورد نمی توانیم خاطره خوبی در ذهنمان نقش ببندیم. قطعا امیر قلعه نویی هم در خلوت خود به این موضوع فکر می کند.

****

کی‌روش و خواب‌های آشفته

به نظر شما کی‌روش نه، هر تماشاگر فوتبالی حق ندارد از این فوتبال های بی هیجان و ترسو خوابش بگیرد؟ ما بی انصاف نیستیم. می دانیم هیجان بازی بیش از حد ظرفیت توانایی های فوتبال ایران بالاست، می دانیم که روی مربیان و حتی مدیران دو باشگاه فشار غیر منطقی وارد است اما تکلیف روح فوتبال چه می شود؟ گناه هواداری که برای نشان دادن قدرت تیم خود به با هوادار رقیب کری می خواند و سپس از این بازی سرخورده می شود چیست؟ البته باز هم می گوییم این قدر بی انصاف نیستیم که همه ناکامی های فوتبال باشگاهی ایران را به گردن سرخابی ها بیندازیم اما واقعیت تلخ است. گل سرسبد فوتبال باشگاهی ایران همین دربی است. وقتی در دربی چیزی نصیبمان نمی شود نمی توانیم نگاه امیدوارانه ای به آینده داشته باشیم.

کی‌روش از بازی روز گذشته چه فهمید؟ جز کری خوانی‌های صادقیان و نکونام چه دید؟ جز کارت زردهای بی اندازه چه دید؟ جز خستگی هواداران چه دید؟ شاید تنها دلخوشی اش حرکات گاه و بیگاه صادقیان بود و بس. و اینچنین باید چشم به دیگر بازی های لیگ بدوزیم و این داستان ادامه دارد.

فارس

به گزارش علمدار بصیر: آفتاب تازه بر پهنای آسمان قم خود را گسترده کرده بود و ساعت حدود 10 صبح را نشان می‌داد، چند کارگر و بنا در حال کار کردن در خانه‌ای هستند که در محله‌ای قدیمی شهر بر اثر بمباران دشمن ویران شده است.

جز صدای نامفهوم بنا و کارگران که با یکدیگر مشغول صحبت هستند فقط صدای ملایم و کودکانه‌ای از داخل یکی از اتاق‌های این خانه نیمه کاره به گوش می‌رسد.

«یه توپ دارم قلقلی می‌زنم زمین هوا میره نمی‌دونی تا کجا می‌ره من این توپ رو نداشتم مشقهام خوب نوشتم بابام به من عیدی داد یه توپ قلقلی داد...»

سهیلا...! سهیلا.. مامان، کجایی؟!

دخترکوچولو توپ خال خال قرمزش را گوشه اتاقی که هنوز گچ سفید بر روی دیوارهایش ننشسته رها می‌کند و به سمت مادر می‌دود.

فاطمه که باردار است به سختی راه می‌رود و سینی گردی که در آن قوری، قندان و مقداری نان و پنیر به چشم می‌خورد را روی چهار پایه فلزی کنار پله‌های نیمه کاره‌ای که به طبقه بالا می‌رود می‌گذارد.

ـ عزیز مامان برو طبقه بالا به بناها بگو بیایید صبحانه بخورید. مراقب باش پله‌ها هنوز نیمه کارست ... با احتیاط از پله‌ها بالا برو...!

سهیلا به عادت همیشگی و با شیطنت مضاعفی هر دو پله را یکی می‌کند تمام ساختمان پر است از مصالح ساختمانی و در برخی از نقاط ساختمان نیز نیمه بشکه‌های پر از آب برای خیساندن آجرها دیده می‌شود.

دختر کوچولو در حین پیچیدن در پاگرد ساختمان است که در همین هنگام چشمش به شیلنگ بلند آب می‌افتد و لحظه‌ای در فکر می‌رود؛ بعد از گذشت دقایقی شیلنگ را بر می‌دارد و به سختی بر سر آن یک آجر را گره می‌کند و در حالی که یک سر شیلنگ را در دست دارد سر دیگر آن را از طبقه بالا به پایین می‌اندازد.

در حالی که آجر بر سر شیلنگ بسته شده است از طبقه دوم ساختمان نیمه کاره آویزان شده و بالا و پایین می‌رود خنده‌های توأم با شادمانی سهیلا نشان از این دارد که او از ابتکار خودش خوشحال است.

صدای خنده‌های کودکانه توجه کارگران را به خود جلب می‌کند مهدی که سرپرست کارگران است به طرف سهیلا می‌آید که مانع از بازی خطرناک او در این ساختمان نیمه کاره شود.

مهدی بدون اینکه حرفی بزند به طرف سهیلا در حرکت است که ناگهان صدای خنده‌های دختر بچه به یک جیغ بلند تبدیل می‌شود.

کارگر که شاهد صحنه‌ای ناباورانه بود سعی می‌کند تمام قوای مردانه‌اش را در پاهایش جمع کند تا بتواند زودتر از جاذبه زمین خودش را به سهیلا برساند.

سهیلا پیش از اینکه مهدی برسد با سر به طرف پایین سقوط می‌کند و در حین سقوط به شدت با مصالح ساختمانی که در پله‌ها و پاگرد ریخته برخورد و سپس به زیر زمین سقوط می‌کند.

کارگران که شاهد این صحنه دلخراش هستند در حالی که بر سرشان می‌کوبند به طرف زیر زمین ساختمان می‌دوند و مهدی در حالی که گریه می‌کند پیکر نیمه جان سهیلا که تا لحظاتی قبل صدای خنده و شادمانی‌اش توجه همه را به خود جلب کرده بود بر روی دست می‌گیرد و از پله‌ها بالا می‌آید و با فریاد خدا را صدا می‌زند...

پیکر نیمه جان سهیلا که صورتش با خون آغشته شده هنوز در دستان کارگر است که محمد پدر سهیلا از راه می‌رسد و نان‌های سنگکی که در دست دارد به زمین می‌ریزد.

اشک‌های مردانه محمد و جیغ‌های دلخراش فاطمه در هم می‌آمیزد و محمد سهیلا را از آغوش کارگر جدا کرده و دوان دوان به نزدیک‌ترین درمانگاه می‌رساند.

پاسخ منفی پزشک مبنی بر اینکه «معلوم نیست کودکت زنده بماند» استخوان‌های مردانه محمد را در هم شکست و توانایی حرکت را از او گرفت لحظه‌هایی را به یاد می‌آورد که سهیلا شاد و خندان با عروسکش بازی می‌کرد و شعرهای کودکانه می‌خواند اشک در چشمانش حلقه بست ...

نمی‌توانست به خانه برگردد و به فاطمه حرفی بزند لحظه‌ای به خود آمد و پیکر نیمه جان کودک را به بیمارستان نکویی که به عنوان بیمارستان اورژانس شهر محسوب می‌شد رساند.

در طول راه صدها بار خدا را صدا می‌کرد و به حضرت معصومه(س) متوسل شد

نبود پزشک متخصص و تجویز نادرست دارو دست به دست هم دادند تا سهیلا در چند قدمی مرگ دست و پا بزند.

باید سهیلا به یکی از بیمارستان‌های تهران منتقل می‌شد شاید پزشکان متخصص پایتخت می‌توانستند میوه دل محمد و فاطمه را به ایشان باز گردانند... شاید... !

سهیلا در میانه راه پس از مرگ و با حالت احیا به بیمارستانی در تهران منتقل شد ولی نگرانی همچنان در جسم و جان محمد و فاطمه موج می‌زد.

بیمارستان پر بود از مجروحانی که از جبهه به تهران منتقل شده بودند و پیکر نیمه جان سهیلا نیز برای بستری در بخش اورژانس روی برانکارد در حرکت بود.

ساعتی بعد سهیلا توسط پرستاران برای انجام آزمایشات متعدد و سی تی اسکن آماده شد ولی پیش از اینکه سی تی اسکن صورت بگیرد پزشک با انجام معاینات اولیه از وضعیت دختر کوچک ابراز نارضایتی کرد.

دکتر از زهرا خانم مادر بزرگ سهیلا که همراهش تا تهران آمده بود خواست که فقط دعا کنند و خانواده دخترک را برای اعلام هر خبری آماده کند؛ به عقیده او معلوم نبود سهیلا زنده بماند؛ شاید باید عمل زنده بماند ... شاید... شاید هم بر اثر ضربه‌ای که به سرش وارد آمده بود روحش برای صعود به آسمان پر پرواز پیدا می‌کرد.

هنوز معلوم نبود زهرا باید به چه صورتی به فاطمه و محمد خبر می‌داد تمام توانش را جمع کرد با خانه تماس گرفت.

صدای زهرا به سختی و با بغضی که سعی داشت پنهانش کند از پشت تلفن شنیده می‌شد... محمد... محمد تو پدر هستی ... باید محکم باشی ... معلوم نیست که چی پیش میاد ... فاطمه را برای خبری که منتظر شنیدنش نیست باید آماده کنی ...

صدای بوق ممتد تلفن محمد را به خود آورد در حالی که لباس آغشته به گچ و خاک به تن داشت زانوانش را در بغل گرفت و کنار تلفن به زمین نشست.

نه گریه فایده داشت و نه فریاد ... فاطمه اگر می‌شنید تاب نمی‌آورد باید کاری می‌کرد. راه پشت بام را پیش گرفت گنبد و بارگاه حضرت معصومه (س) در میان غبارهای ناشی از بمباران و موشک باران‌های متعدد در شهر به سختی دیده می‌شد.

وضو گرفت و برای آرامش خودش دو رکعت نماز خواند پس از نماز در حالی که بغض گلویش را فشار می‌داد در حالی که اشک می‌ریخت سرش را به طرف گنبد بی بی چرخاند و زمزمه کرد.

دو روزی می‌گذشت و هنوز هیچ خبری از وضعیت سهیلا نبود محمد و فاطمه برای شنیدن هر گونه خبری؛ اسپند روی آتش دل داشتند؛ نه پایی برای رفتن و نه توانی برای نشستن وجود داشت.

زهرا در کنار جسم بیهوش سهیلا روی تخت بیمارستان خوابیده بود که با صدای زنی در همان اتاق که روی تخت دیگری بستری بود بیدار شد.

زن هراسان اطراف را می‌نگریست و مرتب تکرار می‌کرد خانم زیبارو و نورانی که کنار سهیلا ایستاده بود کجا رفت؟

لحظاتی بعد زن در حالی که به تخت سهیلا نگاه می‌کرد و اشک می‌ریخت گفت: خانم جان نام دخترت سهیلاست؟؟؟؟ به خدا بی‌بی شفاش داد ... بغض امان زهرا و زن غریبه را برید.

زن با صدای بریده بریده فریاد می‌زد خانم نورانی با صدای روح نوازی گفت: سهیلا دخترم چرا خوابیدی؟ بلند شو ...!

نتایج آزمایشات و اسکن‌های متعدد سهیلا همه نشان از تندرستی وی بود و فقط مویرگ‌های سرش بر اثر ضربه‌هایی که در هنگام سقوط به سرش وارد آمده بود کمی متورم شده بودند این نتایجی بود که پزشکان معالج سهیلا اعلام کردند.

حضرت معصومه (س) به زیبایی پاسخ محمد که در کمال نا امیدی تقاضای شفا کرده بود را داد اکنون از آن زمان پر از ترس و اضطراب 24 سال می‌گذرد و سهیلا زندگی دوباره‌اش را مدیون بی بی کرامت است.

دلی شکست و دور و برش را خدا گرفت     نقاره می‌زنند ... مریضی به لطف بانو شفا گرفت

منبع:فارس

به گزارش علمدار بصیر: نعیمه اشراقی، با حذف عکس فتوشاپی دخترش،از صفحه فیس‌بوک خود، و در واکنش به اعتراض‌های صورت گرفته نسبت به فتوشاپ عکس دخترش، دل‌نوشته زیر را خطاب به او، به همراه عکسی با حجاب کامل از دخترش، منتشر کرده است:

«نعیما؛ دختر دلبندم، کسب مقام اول مرکز نخبگان ایالت انتاریو کانادا را به تو تبریک می‌گویم. باید بدانی به وجودت افتخار می‌کنم نه برای مدال، بلکه برای انسانیت، شرافت، مهربانی و برای دیانتت...؛ دختری که اغلب جلسات هفتگی تفسیر قرآن را ترک نمی‌کند و به آنچه از آن می‌آموزد، عمل می کند...؛ عزیزم، هرگز از تو جز اخلاق نیکو، ادب، عاطفه و وفا ندیدم...؛ اگر شیرینی این پیروزی را به کامت تلخ کردند به فال نیک بگیر که انتقاد و حتی حمله، انسان را مصمم و آبدیده می‌کند.

دخترم، قدم‌های بعدی را بلندتر و محکم‌تر بردار و از آنچه می‌آموزی برای خدمت به هم‌نوعت استفاده کن؛ بدان همواره دعای خیر مادرت همراه توست؛ از خداوند منان برایت بهترین‌ها را آرزو دارم.»

البته باز هم انتشار این پست فیس بوکی و حذف پست قبلی باعث شد که حملات شدیدی به خانم اشراقی صورت بگیرد که "چرا به نوع پوشش دخترش احترام نگذاشته است". البته او نیز منتقدانش را بی نصیب نگذاشته است.

به نظر می رسد خانم اشراقی در برابر برخی اعتقاداتش و آنچه را که بیان می کنددچار دوگانگی شده است.

به گزارش علمدار بصیر: ولادیمیر پوتین، رئیس جمهور روسیه در کنفرانس مطبوعاتی درباره دیدگاه کشورهای سران گروه 20 درباره مداخله نظامی در سوریه اظهار نظر کرد.

رئیس جمهور روسیه ضمن تأکید بر اینکه بیشتر رهبران کشورهای گروه 20 مخالف اقدام نظامی در سوریه هستند، تصریح کرد: «توسل به زور علیه کشوری دارای حاکمیت و خارج از مجوز شورای امنیت مردود است.»

پوتین افزود: «مداخله نظامی وقتی رواست که برای دفاع از خود باشد.»

وی ادامه داد هر کشوری که اقدام نظامی یک‌جانبه علیه کشوری دیگر انجام دهد، از قوانین بین‌المللی عدول کرده است.

رئیس جمهور سوریه به مخالفت‌های مردمی با مداخله نظامی در سوریه هم اشاره کرد و گفت اکثر نظرسنجی‌ها نشان می‌دهد که بیشتر مردم مخالف حمله نظامی به سوریه هستند.

پوتین با اشاره به شکاف و اختلاف نظر بین سران گروه 20 در عین حال گفت آمریکا، کانادا ترکیه، عربستان و فرانسه خواهان اقدام نظامی در سوریه هستند.  وی گفت آلمان موضعی محتاطانه دارد و انگلیس هم با حمله موافق نیست.

وی درباره بی ثباتی درمنطقه هشدار داد و گفت این اقدام تاثیر منفی بر اقتصاد جهانی دارد.

رئیس جمهور روسیه به دیدارش با اوباما هم اشاره کرد. وی این دیدار را مثبت ارزیابی کرد، اما تأکید کرد هیچ پیشرفتی در مذاکرات با اوباما درباره سوریه حاصل نشده و در این دیدار هر دو طرف بر موضع قبلی‌شان تاکید کردند.

پوتین ضمن تصریح اینکه گفت‌وگوها ادامه دارد، بر وجود اختلاف نظر در گفت‌وگو با اوباما اذعان کرد.  

آقای پوتین در بخش دیگری از سخنانش خاطرنشان کرد مسکو در صورت تعرض نظامی به دمشق به این کشور کمک می‌کند همان‌طور که تا کنون در زمینه‌های نظامی، اقتصادی و انسانی از این کشور حمایت کرده است. 

محور دیگری که آقای پوتین در سخنانش به آن اشاره کرد، مسائل مربوط به مصر بود. وی وجود تروریست‌ها در منطقه صحرای «سینا» را برای مصر بسیار خطرناک دانست و تأکید کرد مسکو تمام تلاشش را برای برقراری ثبات در این کشور به کار خواهد گرفت.

پوتین همچنین گفت کشورش از هر دولت مشروع در مصر حمایت خواهد کرد. رئیس جمهور روسیه در عین حال از احتمال برقراری حالت فوق‌العاده در مصر ابراز نگرانی کرد.

آقای پوتین این اظهارات را در بحبوحه لفاظی‌های جنگ‌طلبانه‌ای مطرح کرد که کشورهای غربی و در رأس آنها آمریکا در هفته‌های گذشته با طرح ادعاهایی درباره حمله شیمیایی در منطقه غوطه شرقی سوریه علیه دولت آن کشور به راه انداخته‌اند.

رئیس‌جمهور آمریکا چند روز پیش در سخنرانی کاخ سفید اعلام کرد اگرچه می‌تواند بدون مجوز کنگره به سوریه حمله کند اما تصمیم دارد برای اقدام نظامی در سوریه از کنگره اجازه بگیرد.

این اظهارات رئیس جمهور آمریکا در حالی مطرح شد که رأی کمیته حقیقت‌یاب سازمان ملل درباره استفاده از سلاح‌های شیمیایی در سوریه هنوز اعلام نشده است.

ادعای توسل دولت سوریه به حمله شیمیایی در روز 21 آگوست، در حالی صورت گرفت که بازرسان سازمان ملل به درخواست دولت سوریه به دمشق سفر کرده بودند تا درباره یک حمله شیمیایی دیگر که چند ماه پیش در منطقه خان‌العسل صورت گرفته بود، تحقیق کنند.

دولت سوریه به شدت این ادعا را رد می‌کند و می‌گوید در شرایطی که پیروزی‌های نظامی به دست آورده و بازرسان سازمان ملل در سوریه به سر می‌برده‌اند، نیروهای دولتی دلیلی برای استفاده از تسلیحات شیمیایی نداشته‌اند.

دمشق همچنین به بازرسان تسلیحاتی سازمان ملل اجازه داده در مناطقی که ادعا می‌شود در آنها از حمله شیمیایی استفاده شده تحقیقات لازم را به عمل آورند.

علی‌رغم این، دولت آمریکا ضمن کوبیدن بر طبل جنگ در سوریه گفته دولت سوریه برای اعتمادسازی دیر وارد عمل شده است.

سوریه از سال 2011 صحنه ناآرامی و خشونت‌های مرگبار بوده است. بسیاری از مردم و مأموران امنیتی در درگیری‌های این کشور از آن زمان کشته شده‌اند.

بر اساس گزارش‌های منتشر شده، قدرت‌های غربی و متحدان آنان در منطقه به ویژه قطر، عربستان سعودی و ترکیه از شبه‌نظامیان معارض دولت در سوریه حمایت می‌کنند.

منبع:فارس

به گزارش علمدار بصیر: نیروهای ارتش سوریه امروز جمعه بزرگ‌ترین عملیات خود در منطقه «مزارع العب» در ریف دمشق را به اجرا گذاشتند.

براساس گزارش‌های به دست آمده، عملیات یگان‌های ارتش سوریه در این منطقه که با هدف قرار دادن و منهدم کردن مقرهای گروه‌های وابسته به «جبهه النصره» همراه بود، کشته شدن 70 فرد مسلح را به دنبال داشت.

یگان‌های ارتش سوریه همچنین سلسله عملیات‌های نظامی دیگری را در نزدیکی سازمان برق منطقه «جوبر» و جنوب مسجد «العمری» در منطقه «القابون» و مناطق «زملکا» و «مزارع البحاریه» و «الحسینیة داریا» و «الرحیبة» به اجرا گذاشتند.