سلام امروز سیدنا الاستاد حین تدریس روایتی مشهور را از کتاب شریف کافی نقل کردند: راوی؛ علی بن حمزه ماجرای یکی از کُتّاب بنی امیه که با او دوست بوده و اموال نامشروع بسیار داشته و شرفیاب محضر امام صادق می شود را نقل می کند... امام علیه السلام به او می فرمایند: که باید از تمام این اموال، خودت را پاک کنی "فمن عرفت منهم، رددت علیه ماله و من لم تعرف، تصدقت به" اگر چنین کنی من هم "أضمن لک الجنة" بهشت را برای تو ضمانت می کنم جوان بر می گردد به کوفه و تمام اموالش؛حتی لباس تنش را صدقه می دهد و شیعیان برای او مالی اندک را فراهم می کنندولباس برایش می خرند... تا اینکه او بیمار می شود استاد معظم با اینکه سند روایت را ضعیف دانستند ولی ادامه روایت را احتمالا برای یک تذکر مرتبط با تذکر اخلاقی ابتدای درس خواندند "وما أتى علیه إلا أشهر قلائل حتى مرض، فکنا نعوده، فدخلت علیه یوما و هو فی السوق ففتح عینیه" چند ماهی نگذشت که او بیمار شد و ما به عیادتش رفتیم او در حال احتضار بود، چشمش را باز کرد و به من گفت : "یا علی ! وفى والله صاحبک" به خدا قسم دوستت -امام صادق ع- به وعده اش وفا کرد! ثم مات... او از دنیا رفت و ما او را تجهیز کردیم و دفن و... تا بعدا به محضر امام صادق شرفیاب شدم.

تا مرا دیدند فرمودند: یا علی! وفینا والله لصاحبک ای علی به خداقسم ما به وعده ی خود در مورد دوستت وفا کردیم اینجا بود که ایشان منقلب شدند، بغض کردند و گریستند و فورا به ادامه بحث پرداختند اما همه متاثر شدند ان شاءالله سایه ایشان مستدام باشد و ان شاءالله لحظه جان دادنِ ما هم اهل بیت از ما دستگیری کنند و با آرامش و اطمینان از شفاعت و عنایت ایشان از دنیا برویم.