علمدار بصیر: پیامبر گرامى(صلى الله علیه وآله) قریب به پانزده سال در غار حراء به عبادت و راز و نیاز به خدا پرداخته و سالها در ماه هاى مختلف در آنجا معتکف بوده است، و در آنجا بود که امین وحى او را به رسالت از جانب خدا مفتخر ساخت، و نور وحى و جبرئیل امین را در آن نقطه مشاهده کرد.

بنابراین آن سرزمین به وجود او متبرک شده است، و زیارت چنین مکانى و اقامه نماز در آنجا، نوعى تبرک جویى به آثار پیامبر است. و تبرک به آثار انبیاء به ویژه اثرى که با تن مبارک آن حضرت در تماس بوده، حتى از سوى وهابیان نیز پذیرفته شده است، بنابراین رفتن به آن نقطه و اقامه دو رکعت نماز به عنوان تبرک مطابق اصول اسلام است، چنان که قرآن مى فرماید:
( واتخذوا من مقام إبراهیم مصلّى ). [1]«از جایگاه توقف ابراهیم براى خود نمازگاهى انتخاب کنید».

رفتن به غار حرا علاوه بر تبرک، خود آموزنده یک اصل عقیدتى است و آن این که زندگى در غار، زندگى یک عابد در کوهسارهاست و چنین محیطى نمى تواند کسى مانند پیامبر و کتابى مانند قرآن را به بار آورد، زیرا پرورش شخصى مانند رسول خدا، علاوه بر استاد، کتاب و منبع، نیاز به یک محیط علمى دارد که بتواند چنین معارف بلند و احکام استوار و تاریخ صحیح و اخلاق متینى را تحویل جامعه بدهد.

از آنجا که، غار حراء فاقد این شرایط است، این گواه بر این است که این کتاب، و سخنان او میوه محیطى دیگر است، نه محیط غار حراء.

بنابراین اولاً رفتن به غار حرا بدعت نیست، زیرا تبرک به آثار پیامبر از مسلمات اسلام است، بالأخص اثرى که با بدن پیامبر در تماس بوده است، ثانیاً رفتن به غار حراء بسیار آموزنده و سبب تحکیم عقیده اسلامى است مى گردد، قرآن مجید به این حقیقت در ضمن آیه اى اشاره مى کند:( قل لو شاء الله ما تلوته علیکم ولا أدراکم به فقد لبثت فیکم عمراً من قبله أفلا تعقلون ). [2]
«بگو: "اگر خدا مى خواست، من این آیات را بر شما نمى خواندم; و (خداوند) از آن آگاهتان نمى کرد; چه این که مدّتها پیش از این، در میان شما زندگى نمودم; (و هرگز آیه اى نیاوردم» آیا نمى فهمید؟» " ».

پی نوشت ها:
[1] . بقره/ 125.
[2] . یونس/ 16.