یکی از این گناهان که  ریشه بسیاری از گناهان می باشد حسادت است و افرادی که گرفتار آن هستند نه خود اسایش دارند و نه آسایش دیگران را می توانند ببینند.
امام صادق علیه السلام می فرمایند:
چون حضرت نوح علیه السلام از کشتی پیاده شده شیطان نزد او آمد و گفت :در روی زمین کسی به اندازه تو بر من منت و احسان ندارد ،تو این افراد فاسق و خلافکار را نفرین کردی و مرا از آنها اسوده خاطر کردی
آیا به تو دو خصلت یاد ندهم ؟
یکی این است که از حسادت دوری زیرا حسادت بود که با من آن کرد که کرد(ومرا از درگاه خدا راند)
و از حرص بپرهیز زیرا حرص بود که با آدم آن کرد که کرد(و او را از بهشت راند)
بحار ج 11ص 317)
 وبراستی که چنین است

چه دروغ ها که ریشه آن حسادت است

چه غیبت ها که از سر حسادت بیان می شود

چه قتل ها که تنها بر اثر یک حسادت کوچک به وقوع می پیوندد

و....