شخصی از مرحوم آیت الله بهجت پرسید: آیا لذات حلال که موافق طبع و میل انسان است، می شود خدای باشد؟

ایشان در پاسخ فرمودند:« لذت حلال که باعث ترک حرام و لذت آن می شود، خدایی است و هر چه حرام لذتش بیشتر، ترک آن خدایی تر، و این به خاطر ترک ضد آن است: این سخن با این گفتار که فرموده اند: « لذت در ترک لذت است.» تناقض دارد.

ما از عهده ی نفس سرکش و هواهای نفسانی بر نمی آییم! آقایی به دیگری فرمود:« جواب امام زمان (سلام الله علیه) را چه می دهی که در پشت بام به نامحرم نگاه می کنی؟» در هر حال، عده ای لذت را در خلوت با خدا و انس با او و تهجد می دانند و برخی لذت را در عشرت و همنشینی با اهل غفلت و بطالت و معصیت. یکی خاموشی و سکوت و بی سروصدایی را می طلبد و دیگری مجلس عیش و طرب همراه با سرو صدا و ساز و آواز را.