امام جعفر صادق علیه‏ السلام فرمودند: خطاب به طبیب هندى: خم شدن و تا خوردنِ زانو ، به سمت عقب قرار داده شده است؛ چرا که انسان به سمت جلو راه مى ‏رود و حرکات او با تعادل همراه است؛ امّا اگر این نبود، انسان در هنگام راه رفتن [بر زمین] مى‏ افتاد.
در کف پا، گودى‏ ا ى قرار داده شده است؛ زیرا هر چیز، چون به تمامى سطح بر زمین قرار گیرد، به اندازه سنگ آسیاب سنگین مى‏ شود. اگر بر لبه ‏اش بر روى زمین باشد، یک کودک هم مى‏ تواند آن را [از جاى خویش] برانَد. اگر هم که چیزى به روى بر زمین قرار گیرد، جابه‏ جا کردن آن، حتّى بر یک مرد، سنگین مى ‏آید.

متن حدیث:

الإمام الصادق علیه ‏السلام: لِلطَّبیبِ الهِندِیِّ: جُعِلَ طَیُّ الرُّکبَةِ إلى خَلفٍ ؛ لِأَنَّ الإِنسانَ یَمشی إلى بَینِ یَدَیهِ فَیَعتَدِلُ الحَرَکاتُ ، ولَولا ذلِکَ لَسَقَطَ فِی المَشیِ .
وجُعِلَتِ القَدَمُ مُخَصَّرَةً ؛ لِأَنَّ الشَّیءَ إذا وَقَعَ عَلَى الأَرضِ جَمیعَهُ ثَقُلَ کَثِقَلِ حَجَرِ الرَّحا ، فَإِذا کانَ عَلى حَرفِهِ رَفَعَهُ الصَّبِیُّ ، وإذَا وَقَعَ عَلى وَجهِهِ صَعُبَ نَقلُهُ عَلَى الرَّجُلِ .