طبق کشفیات به عمل آمده توسط  زرنویس ما از سال 1361 مشتری پالم مالزی بوده‌ایم و از 1368 هم با مجوز پالم را ریخته‌ایم توی حلق ملت. باور بفرمایید اگر نیروی انتظامی اجازه بدهد مواد مخدر باکیفیت در کشور خرید و فروش بشود، جامعه سالم‌تری خواهیم داشت. این که در مواد غذایی ما مواد سم زا و سرطان زا  وجود داشته باشد چیز تازه ای نیست  طی یکی دو سال اخیر بارها خبرها حکایت از وجود آرسنیک در برنج‌های هندی بود؛ امری که موجب شد در مقاطع مختلف بازار برنج دستخوش تغییرات متعدد شود که حتی این تغییرات منجر به افزایش و کاهش قیمتی برندهای مختلف برنج نیز شد.

یک نمونه دیگر آن  چای‌های موجود در بازار هند و چای‌های صادراتی این کشور به ایران و برخی کشورها دارای باقیمانده سموم آفت‌کش است. برندهای برجسته چای هند که در بازارهای داخلی و خارجی عرضه شده است، دارای باقیمانده سموم افت‌کش است.

من نمیدونم کی این روزها داره شایعه سازی میکنه شیرهای ساخت داخل دارای پالم  برای سلامتی بسیار مضره! مگه نمیگن تپل و چاق و چله خوبه! اصلا ما ایرونیا هفت جون داریم.  آخه تا جایی که من یادمه ما چندسال گوشت آلوده خوردیم نه ما طوریمون شد نه با کسی برخورد کردند!. خون آلوده بهمون تزریق شد همینطور، کلا بدن ما ایرانیا به مواد تاریخ مصرف گذشته و همینطور مواد رادیواکتیو و.... بشدت مقاومه و روغن پالم که چه عرض کنم اگه خود اورانیوم غنی شده رو هم توی شیر بریزن و بدن ما بخوریم هیچیمون نمیشه. درعوض هر کدوم از ما یه نیروگاه اتمی بالقوه میشیم و بعدا جناب اشتون و تیم غربی باید عزا بگیرن چون نمیتونن 75میلیون ایرانی رو بازرسی یا پلمپ کنن!

ما تو فامیلون یک حسن اقا داریم  که به گفته خودش 60 سال است تریاک می‌کشد. هنوز هم بزنم به تخته، سرخ‌وسفید است. مواد درجه یک می‌کشد البته. این فامیل ما همیشه تو جمع می گفت  که این‌قدر لبنیات و سبزی نخورید، ضرر دارد، روزی سه کام از این وافور بگیرید و سال‌ها زندگی کنید. حالا که فکر می‌کنم، می‌بینم همه هم‌دوره‌ای و همسالان این فامیل ما سکته قلبی کرده‌اند و مرده‌اند، ولی خودش هنوز در 80 سالگی شاداب است .

راستش اگه من جای مسئولین کشورهای دیگه بودم، به داشتن همچین ملتی خیلی حسودیم می شد. الان هم که نیستم روی ماهشون رو می بوسم . چون هوش و شعور خیلی بالایی می خواد که بدونی تو دعوا و مرافعه هیچوقت حلوا گیرت نمیاد. همه دورهم جمع می شیم با طنز مشکلاتمون رو می گیم و مسئولین خدمت گزار هم متوجه می شن و بیشتر دقت می کنند و نهایتا هم با خنده و رویی خوش حلشون می کنند. بعد هم می ریم سر وقت مصیبت بعدی ... چون به‌شدت معتقدیم که خنده برهر درد بی درمانی شفاست و الحق و والانصاف هم مو لای درز این داستان نمی ره

جالب‌تر این‌که علی‌رغم اظهارات بسیاری از کارخانه‌های صنایع لبنی مبنی بر عدم استفاده از روغن پالم در تولید شیر و لبنیات، یکی از برندهای مشهور تولید‌کننده شیر و لبنیات در کشور، پیامک‌های گسترده‌ای به زبان تبلیغات به مردم ارسال کرده که " در این کارخانه هیچ‌گاه از روغن پالم استفاده نشده است و مصرف‌کنندگان با اطمینان خاطر محصولات این کارخانه را مصرف کنند".

و اینجاست که ملت غیور ایران که به عنوان شاهدان مشکلات و خنده بر هر آنچه پیش آید ادامه می دهند و برای مشکلات شعر و جک می سازند.

و بزودی ما در رسانه ها  شاهد خواهیم بود:

 حوادث:  پسر جوانی در حالی که از فروشگاه بیرون می آمد و چیزی زیر لباسش قایم کرده بود ، ناگهان مادرش که داشته تعقیبش می کرده با کیف به سرش میزند و بلند میگوید: باز رفتی سراغ این زهرماریا!! صد بار بهت نگفتم شیر برای سلامتیت ضررداره؟ روی جلدش رو نگاه کن!! مگه نشنیدی دکترا میگن شیر نخورید توش پالپ داره! پالپ نه پالم ننه! ننه: هرکوفتی! بیا این سیگار رو برات گرفتم برو بکش

 اخبار داغ: !!! 1000 لیتر ماده ی افیونی شیر، امروز توسط نیروی انتظامی در اطراف شهر امحا شد. در این مراسم که در آن یک نماد محل دوشیدن شیر گاو بصورت نمادین آتش زده شد...

شنیده ها حاکی است:  در مدرسه مدیر در حالی که روبروی پدر و مادر پرویز نشسته و سرش راپایین گرفته : راستش رو بخواین ما توی کیف پسرتون یه چیزی پیدا کردیم.  پدر و مادر پرویز: چیه؟ سیگاره؟ مدیر: نه خانم! سیگار که توی بوفه ی مدرسه میفروشیم خودمون! متاسفانه یه پاکت شیر پر چرب دیده شده!! مادر غش می کند! پدر اشک میریزد! و پرویز بخاطر مصرف شیر پر چرب به دارالتادیب روانه می شود!

زرنویس به مسئولین محترم توصیه می کند: اصلا مردم ایران از دست این ویتامینها و پروتوئینهای بی مصرف! و تکراری خسته شدن. این همه مواد خوب و جدید توی علم شیمی کشف شده قاطی شیر کنید بدید مردم بخورن!. به رانندگان ماشین توصیه میکنیم روغن سوخته های ماشینشون رو دور نریزن و سریعا تحویل کارخونه های شیرسازی بدن! بزودی به جای پمپ بنزین باید پمپ شیر راه بندازیم آخه تحقیقات نشون داده ترکیب شیر ایرانی و بنزین شبیه همدیگست منتها قدرت شیر بهتره و عمر موتور هم بالاتر میره!.

اینکه می گن: ملت ما ملت افسرده ای است، با عرض معذرت از پیشگاه محققان عزیز، اینجانب تو کت‌ام نمی ره . اما اینکه می گن: ملت ما باهوش ترین ملت جهان است و هنر فقط نزد ماست و بس، باهاش کاملا موافقم .

در کشورهای دیگه اگه ماجرایی رخ بده که مردم باهاش حال نکنند، جلدی روی یه کاغذ دسته دار چند تا مطلب اعتراض آمیز می نویسند و می رند جلوی یه ساختمون اسم و رسم دارمی ایستند و تحصن مصالحت آمیز می کنند - روم به دیوار، بعضی وقتها هم فتنه به پا می کنند.- نمی دونم شاید به این خاطره که تو ناز و نعمت بزرگ شدند و برای برخورد با مشکلات آبدیده نشدند و صبر و طاقتشون در سختیها کمه.اما در عین حال، ملت عزیز ما خیلی خوب بلده که چطوری تهدیدها رو در جیک ثانیه، تبدیل به فرصت که چه عرض کنم تبدیل به جوک های دست اول بکنه و حالشو ببره ...اما انتقاد ما سازنده است، به قصد پنبه زدن نیست، با این حساب فقط یک خواهش کوچولو از نوع سازنده اش می کنیم و می رویم رد کارمان ...

هر کس در کارش یا کم می گذارد یا یه چیز دیگر را می گذارد و گاه حتی یه چیز دیگر را هم کمتر از حد معمولش می گذارد! در یک چرخه حیات نتیجه اش این می شود که همه ما صاحب یک چیز کمتر یا بدتریم! اما باز خوشحالیم که کمتر و بدترش رابه دیگران انداخته ایم. خب طنزی از این بهتر؛ چه می خواهید؟ تا می توانید بخندید که خنده بر هر درد و مرضی دواست!

به‌طورکلی ایران کشوری است که همه چیزش درهم است، البته به جز زن و مردش که به‌شدت روی تفکیک شان حساسیم... از این رو در یک پروسه تاریخی ما ملت کم توقعی شده ایم، مثلا از اینکه کفش نداریم خدا را هم شکر می کنیم، چون می دانیم که اگر ناشکری کرده و کفش بخواهیم، معمولا دو کوچه پایین تر با شخصی مواجه خواهیم شد که پا ندارد! پس ما هم ناشکری نکرده و نسبت به این موضوع، موضع خاصی نمی گیرم. و زرنویس به نمایندگی از مردم ایران فقط خیلی محترمانه و شیک و مجلسی از دست اندرکاران عزیز و زحمتکش می خواهیم: آبی و روغنی را که در شیر قاطی می کنند، حداقل بهداشتی باشد و مانند همان آب معدنی هایی نباشد که از یک جوب کثیف پر می شدند؛ یا آن آبلیموهایی که از کاه آلوده ساخته می شدند و یا روغنش، روغن ترمز و صنعتی نباشد، اگر هم قرار شد که باشد حداقل از آن روغن سوخته هایی نباشد که نذر مسجد می شوند...

همین و بس و خیلی هم سپاس از همینی که هست