با سلام خدمت تمامی عزیزانی که برای این ملت و کشور زحمت کشیده اند.

موضوع روز این روزها توافقی بود که جناب دکتر ظریف وزیر امور خارجه ایران در لوزان سوئیس در شامگاه 13 فروردین امضا کرد و طی بیانیه ای به عرصه ی نمایش گذاشته شد.

در این بین تناقضی در همان ابتدا در متن های خوانده شده ی دو طرف مذاکره دیده شد که نگرانی هایی برای مردم انقلابی ایران به بار آورد.

بحث از این خارج است و در اینجا به موضوعی می پردازم که شاید قابل توجه برای دیگران باشد و آن اینکه چرا نظر دکتر ظریف بعد از 11 ماه تغییر پیدا می کند.

در تاریخ 3/ 3 /1393 عراقچی، مذاکره‌کننده ارشد هسته‌ای ایران گفت: در توافق ژنو ایران مقاومت کرد که فردو ادامه یابد و غرب نتوانست مخالفت کند و غربی‌ها در توافق ژنو پذیرفته‌اند که غنی‌سازی ادامه یابد، راکتور اراک با فرمول ترکیبی کار کند و تاسیسات فردو پابرجا بماند.

وی در ادامه گفته است: فردو 70 متر زیر سنگ است و چون غربی‌ها نمی‌توانند آن را بزنند بدنبال تعطیل کردن آن بوده‌اند. اما آقای ظریف در مذاکرات محکم در مقابل اروپاییان ایستاد و گفت شما چون نمی‌توانید فردو را بزنید می‌خواهید تعطیل کنید بعد نطنز را که 20 متر زیر خاک است بزنید و من اینجا نیامده‌ام که کشورم را در آستانه حمله قرار دهم.

متن کامل خبر را در اینجا  بخوانید.

حال سخن به اینجا می رسد که چرا در عرض 11 ماه موضع جناب دکتر ظریف تغییر پیدا می کند و آنچه را که آمریکا به دنبال آن بوده و خواستار تغییر این مرکز بوده اند، عملی شده است.

جناب دکتر ظریف علی رغم اینکه فردی شایسته و کاردان هستند ولی نباید به این زودی در مقابل تصمیمات غرب تسلیم می شدند و این مرکز غنی سازی هسته ای را به سادگی تبدیل به یک سایت تحقیقاتی فیزیکی می کردند.

جای این سوال باقی است که آیا در این 10 سالی که غنی سازی های کشور عزیزمان محدود خواهد شد، کشورهای دیگر خواهند ایستاد تا ایران دوباره به آن ها برسد؟

در آینده ای نزدیک شاهد نیروگاه هایی خواهیم بود که کمتر به محیط زیست آسیب خواهند زد و مطمئن باشید که اگر بخواهیم نیروگاه های خود را دوباره فعال کنیم غرب در مقابل ما خواهند ایستاد و اعلام می کنند به دلیل اینکه این نیروگاه ها ضررات زیادی به محیط زیست وارد می کنند اجازه ی راه اندازی ندارند و اینگونه خواهد بود که ما را در یک منگنه ای قرار خواهند داد که نه را پیش داریم و نه راه برگشت، و آن موقع خواهد بود که از برخی اعمال خود در عقب نشینی هسته ای و محدود کردن غنی سازی و خاموش کردن سانتریفیوژ اظهار پشیمانی خواهیم کرد.

و در انتها باید گفت متاسفانه با اینکه می دانیم آمریکا قابل اعتماد نیست و همیشه خلاف آنچه را که متعهد شده است عمل کرده است، باز دست در دست آن می گذاریم و اقتدار خود را فقط در ارتباط با آن ها می بینیم.

آمریکا هیچ غلطی نتوانسته، نمی تواند و نخواهد توانست بکند اگر ما در مقابل آن ها ایستادگی کنیم.